بررسی تاثیر مصرف حاد سلکوکسیب بر التهاب و استرس اکسیداتیو متعاقب فعالیت هوازی شدید

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مصرف حاد سلکوکسیب بر شاخص های التهابی (گلبول های سفید) و استرس اکسیداتیو (مالون دی آلدیید) اجرا شد.
روش پژوهش: تعداد20 نفر مرد سالم و غیرفعال با میانگین و انحراف معیار (سن 5/45/25 سال، قد 2/7 3/177 سانتی متر و وزن 9/7 8/72 کیلوگرم)، به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. نمونه های خون قبل، بلافاصله، 3 و 24 ساعت بعد از فعالیت گرفته شد. آزمودنی ها بعد از انجام حرکات کششی و گرم کردن 30 دقیقه با 75% حداکثر اکسیژن مصرفی روی نوارگردان دویدند. گروه تجربی و کنترل به ترتیب 100 میلی گرم کپسول سلکوکسیب و پلاسبو را بلافاصله و 12 ساعت بعد از دومین نمونه گیری مصرف کردند. گلبول های سفید (WBC)، کراتین کیناز (CK) با روش اتوآنالایزر و مالون دی آلدیید (MDA) با روش HPLC اندازه گیری شد. برای بررسی تغییرات درون گروهی از روش تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با تصحیح بونفرونی و برای بررسی تغییرات بین گروهی از t مستقل استفاده شد (05/0P<).
تعداد WBC در هر دو گروه، 3 ساعت بعد از فعالیت افزایش معنی دار و 24 ساعت بعد از فعالیت کاهش معنی داری را نشان داد (05/0P<)،اما در بین دو گروه تفاوت معنی دار نبود، هرچند 24 ساعت بعد تعداد گلبول های سفید در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در مقایسه با حالت استراحت کمتر بود. غلظت CK، بلافاصله، 3 و 24 ساعت بعد از فعالیت در هر دو گروه افزایش معنی داری داشت (05/0P<)، در بین دو گروه تفاوت معنی دار نبود، هرچند 24 ساعت بعد غلظت CK در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. میزان MDA بلافاصله بعد از فعالیت در هر دو گروه افزایش معنی داری داشت (05/0P<) اما در بین دو گروه تفاوت معنی دار نبود، هرچند در 24 ساعت بعد میزان MDA در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل بیشتر بود.
با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که مصرف حاد سلکوکسیب تاثیری بر شاخص های التهاب، آسیب عضلانی و استرس اکسیداتیو ندارد.