ابعاد استرس شغلی و ارتباط آن با وضعیت سلامت عمومی در پرستاران

این پژوهش با هدف بررسی ابعاد استرس شغلی و ارتباط آن با وضعیت سلامت عمومی در پرستاران شاغل در بیمارستان‎های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شده است.
در این مطالعه مقطعی، 385 نفر از پرستاران بیمارستان‎های دانشگاه علوم پزشکی شیراز که به روش نمونه‎گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند، شرکت نمودند. نسخه‎ فارسی پرسشنامه محتوای شغلی و پرسشنامه سلامت عمومی 28 سوالی برای جمع آوری داده ها استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون آماری Mann-Whitney U و همچنین نرم افزار SPSS نسخه 5/11 استفاده شد.
میانگین (انحراف استاندارد) ابعاد آزادی تصمیم گیری (50/6) 15/58، نیازهای روانشناختی (14/5) 19/38، حمایت اجتماعی (67/3) 67/22، نیازهای فیزیکی (58/2) 03/16 و عدم امنیت شغلی (85/3) 74/7 بدست آمد. ابعاد آزادی تصمیم گیری یا کنترل و حمایت اجتماعی در پرستاران مورد مطالعه در سطح پایین و ابعاد نیازهای روان شناختی، نیازهای فیزیکی و عدم امنیت شغلی پرستاران مورد مطالعه در سطح بالا قرار داشتند. نتایج نشان دادند که میانگین (انحراف استاندارد) وضعیت سلامت عمومی (93/12) 34/28 است که بیش از نقطه برش تعیین شده (23) می باشد. میانگین امتیاز تمامی ابعاد استرس شغلی با وضعیت کلی سلامت عمومی از لحاظ آماری ارتباط معناداری داشت.
نتیجه گیری: در اغلب پرستاران مورد مطالعه سطح استرس شغلی بالا بود. اکثر آنها در وضعیت مشکوک به اختلال در سلامت عمومی بودند. هرگونه برنامه مداخله ای جهت پیشگیری از بروز اختلالات در وضعیت سلامت عمومی در پرستاران می بایست بر کاهش عدم امنیت شغلی و افزایش آزادی تصمیم گیری (کنترل) و حمایت اجتماعی (از طرف همکاران و سرپرستان) متمرکز شود.