بررسی اثر مکمل های روی و ملاتونین بر یادگیری و حافظه ی فضایی موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوسین

دیابت شیرین یک معضل پیچیده ی متابولیک که است که باعث ایجاد اختلال در یادگیری و حافظه ی فضایی می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر مکمل های روی و ملاتونین بر یادگیری و حافظه ی فضایی موش های صحرایی دیابتی بود.

در این مطالعه ی تجربی از 5 گروه 10 سری موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. گروه شاهد (C)، گروه موش های دیابتی با رژیم غذائی نرمال (D)، حیوانات دیابتی دریافت کننده ی روی (روزانه 227 میلی گرم در لیتر آب آشامیدنی، D+Z)، موش های دیابتی دریافت کننده ی ملاتونین (روزانه 150 میلی گرم در لیتر آب آشامیدنی، D+M) و موش های دیابتی دریافت کننده ی هر دو مکمل (D+ZM). مصرف مکمل ها از 5 روز قبل از القای دیابت (تک دوز 60 میلی گرم به ازای وزن بدن استرپتوزوسین) شروع شد. 20 روز بعد از القای، یادگیری فضایی به مدت 5 روز (هر روز 4 جلسه) در ماز آبی موریس سنجیده شد. در روز آخر نیز حافظه ی فضایی بررسی شد و میزان قند و انسولین سرم ارزیابی گردید.

موش های دیابتی در مقایسه با حیوانات کنترل، به منظور یافتن سکوی پنهان زمان بیشتری را در ماز سپری کرده، مسافت کمتری را نیز پیمودند (0001/0P<). در مرحله ی پروب نیز آن ها زمان کمتری را در ربع هدف گذراندند (004/0P=). مصرف همزمان مکمل ها مانع از ایجاد اختلال در یادگیری و حافظه ی فضایی موش های دیابتی شد.

القای دیابت در موش های صحرایی باعث ایجاد اختلال در روند یادگیری و تثبیت حافظه ی فضایی آن ها در ماز آبی موریس شده، مصرف مکمل های ملاتونین و روی با این اختلال مقابله می کند.