رابطه بین سبک های فرزندپروری و اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی با سبک های دلبستگی کودکان

هدف از این پژوهش تعیین رابطه سبک های فرزندپروری و اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی نوع مرکب و نوع نارسایی توجه بر سبک های دلبستگی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی بوده است. بدین منظور تعداد 60 نفر از کودکان مبتلا به این اختلال و مادران آنها به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، پرسشنامه های سبک های دلبستگی و سبک های فرزندپروری را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس، همبستگی و رگرسیون بررسی شدند. یافته ها نشان داد که بین اختلال کاستی توجه/ فزون کنشی نوع مرکب و نوع با نارسایی توجه و سبک های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا رابطه مثبت و معنی دار وجود داشت. بین سبک های فرزندپروری مقتدر منطقی با سبک های دلبستگی دوسوگرا و اجتنابی رابطه منفی و معنی دار و بین سبک های فرزندپروری آسان گیر و مستبدانه با این سبک های دلبستگی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت. تحلیل رگرسیون مرحله ای نیز نشان داد که عامل اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی نوع مرکب و نوع با نارسایی توجه به عنوان اولین عامل پیش بینی کننده معنی دار برای سبک دلبستگی دوسوگرا و اجتنابی بود، و بعد از این عامل، سبک های فرزندپروری مقتدر منطقی، آسان گیر و سبک مستبدانه قرار گرفتند.