رابطه ناهمسویی فراتر جنبه های آشکار و پنهان حرمت خود با خوددوستداری

حرمت خود به رغم همبستگی با نشانه های تعادل روانی، به نظر می رسد جنبه منفی نیز دارد. حرمت خود آشکار و پنهان ناهمسو از سازه هایی است که پژوهشگران برای تبیین و توضیح نتایج متناقض مربوط به حرمت خود پیشنهاد کرده-اند. هماهنگ با نظریه های دوگانه شناخت انسانی، حرمت خود آشکار معمولا عملکرد عقلانی و سیستم واکنشی را و حرمت خود پنهان، عملکرد تجربه ای و سیستم تکانشی را انعکاس می دهند. اغلب حرمت خود پنهان و آشکار برای افراد همسو است، اما برخی از افراد ناهمسویی های بالایی در این دو نوع حرمت خود نشان می دهند. حرمت خود بالای ناهمسو نوعی از حرمت خود شکننده است که توسط حرمت خود آشکار بالا و حرمت خود پنهان پایین مشخص می شود. از دیگر سو، در توصیف های بالینی، آن روی سکه خود دوستداری، شکنندگی و آسیب پذیری پنهان قرار دارد و فرض می شود که زیر همه بزرگنمایی های ظاهری و سطحی، خوددوستدارها مخفیانه به ترس هایی از خودکم بینی و بی ارزش بودن پناه می دهند. فرضیه پژوهش حاضر این بود که ناهمسویی بالا بین حرمت خود آشکار و پنهان می تواند ویژگی های شخصیت خوددوستدار را پیش بینی کند. 225 دانشجو سه مقیاس NLT، RSES و NPI را تکمیل کردند که سه سازه این پژوهش توسط آنها اندازه گیری شد. تعامل حرمت خود آشکار و پنهان نتوانست خوددوستداری را معنادار پیش بینی کند. جنسیت نیز نقش تعدیل کنندگی معناداری نداشت. این نتیجه می تواند به این علت باشد که مقیاس مورد استفاده برای سنجش حرمت خود پنهان (NLT) بر جنبه خاصی از این سازه تاکید دارد و حرمت خود پنهان تک بعدی نیست.