بررسی رابطه از کار افتادگی، سازگاری و سلامت روانی در کارکنان دانشگاه تهران

هدف از این پژوهش بررسی رابطه از کارافتادگی، سازگاری و سلامت روانی در کارکنان دانشگاه تهران است. به این منظور 186 نفر از کارکنان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایدرپژوهش شرکت کردند. از پرسشنامه های از کارافتادگی مزلاچ (MBI) سازگاری (I-EQ) و سلامت روانی (GHQ) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که بین دو گروه سالم و بیمار از لحاظ از کارافتادگی و مولفه های سازگاری تفاوت معناداری وجود دارد. برای بررسی رابطه کلی بین ابعاد متغیرهای سازگاری و سلامت روانی با از کارافتادگی از همبستگی بنیادی استفاده شد. نتیجه نشان داد که هر سه همبستگی بنیادی معنادار هستند. نتیجه رگرسیون نیز نشان داد که سلامت روانی و سازگاری پیش بینی کننده از کارافتادگی هستند.