نقش ویژگی های شخصیتی، راهبردهای مقابله ای و سبک های اسنادی در پیش بینی میزان لغزش بیماران وابسته به مواد افیونی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ویژگی های شخصیتی، راهبردهای مقابله ای و سبک های اسنادی در پیش بینی میزان لغزش بیماران وابسته به مواد افیونی در حال ترک (تحت درمان متادون) انجام گرفت. در این پژوهش برای سنجش متغیرهای فوق، از سه مقیاس ویژگی های شخصیتی تجدید نظر شده آیزنک- فرم کوتاه (EPI)، مقیاس سبک های مقابله (CRI) و پرسشنامه سبک های اسنادی(ASQ) در 78 بیمار وابسته به مواد افیونی استفاده گردید. تشخیص دفعات لغزش بر مبنای تعداد تست های اپیوم مثبتی (آزمایش های مثبتی) که در طول دوره درمان (حداقل 6 ماه یا 180 روز)، در پرونده های بیماران ثبت شده بود، صورت گرفت. داده های پژوهش بر اساس رگرسیون سلسله مراتبی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که سه متغیر نوروزگرایی (زیرمقیاس ویژگی شخصیتی)، سبک های مقابله ای حل مساله و مهار هیجانی (زیر مقیاس سبک های مقابله ای) به نحو قابل توجهی دفعات لغزش را در طول مدت درمان در بیماران در حال ترک پیش بینی می کنند. دو متغیر نوروزگرایی و حل مساله به طور مثبت و متغیر مهار هیجانی به طور منفی با دفعات لغزش در طول درمان رابطه دارند. این مطالعه نشان داد، هرچه نوروزگرایی و میزان کاربرد راهبرد مقابله ای حل مساله بیشتر باشد، احتمال لغزش افزایش می یابد و هر چه میزان کاربرد مهار هیجانی افزایش یابد، میزان دفعات لغزش در طول درمان کاهش می یابد.