بررسی قابلیت‎های ژئوتوریسمی ژئومورفوسایت‎های منطقه‎ی سیمره با استفاده از روش پرالونگ

لندفرم های ژئومورفولوژیکی، توانایی بالایی در زمینه‎ی جذب ژئوتوریسم دارند. ارتباط لندفرم ها با بحث گسترش مدنیت و آثار باستانی، تاریخی، فرهنگی و همچنین مباحث ورزشی، توانمندی های لندفرم‎ها را در زمینه‎ی جذب توریسم دوچندان می کنند. منطقه‎ی سیمره به‎سبب داشتن لندفرم هایی همچون، زمین لغزش سیمره، پتانسیل بالایی در زمینه‎ی ایجاد ژئومورفوسایت ها و جذب ژئوتوریسم دارند. هدف از این پژوهش ارزیابی توانمندی لندفرم های منطقه‎ی سیمره از نظر ژئوتوریسمی با استفاده از مدل پرالونگ است. برای دستیابی به این هدف، از تصاویر ماهواره ای ETM 2002، نقشه های توپوگرافی، نقشه های زمین‎شناسی و نرم‎افزارهای ArcGis، به‎عنوان ابزار های اصلی پژوهش استفاده شده است. در این پژوهش، نخست لندفرم های ژئومورفولوژیکی با توانایی جذب توریسم، آثار باستانی و تاریخی منطقه، توانمندی های ورزشی منطقه از نظر ژئوتوریسمی، شیوه‎ی دسترسی و زیرساخت های منطقه، به‎عنوان متغیرهای پژوهش، مورد بررسی قرار گرفتند. در ادامه، لندفرم-هایی مشخص شدند که ارزش ژئوتوریسمی از نظر علمی، آموزشی و بازدید عمومی هستند و برگه‎ی شناسایی برای ثبت ویژگی لندفرم ها تهیه شد. سپس بر اساس مدل پرالونگ به‎ارزیابی توانمندی این لندفرم‎ها از نظر جذب ژئوتوریسم پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که از نظر میانگین ارزش بهره‎وری، سراب دره‎شهر با امتیاز 65/0 و لغزش سیمره با امتیاز 62/0 در منطقه، توان بالایی در زمینه‎ی جذب ژئوتوریسم دارند. لندفرم های منطقه به‎دلیل توان بالا در زمینه‎ی آموزش علوم زمین و ویژگی هایی همچون زیبایی، وجود جاذبه های تاریخی، باستانی، فرهنگی و ورزشی، توانمندی های بالایی در زمینه‎ی گردشگری دارند. نبود زیرساخت ها و تبلیغات مناسب، عامل اصلی گسترش نیافتن ژئوریسم منطقه است.