وقوف بر ابطال و دمن و گونه های آن در شعر فارسی

زبان و ادب فارسی از لحاظ واژگانی، اصطلاحات، صناعات ادبی، اغراض شعری، مضامین، تشبی هات، تصاویر، قالب ها و ساختار شعری، تحت تاثیر ادب عرب بوده است. تا جایی که از بین زبان های مختلف دنیا، بیشترین تاثیر را از زبان و ادب عرب پذیرفته است. اکثر قصاید ادب جاهلی با وقوف بر اطلال و دمن و مویه بر آثار آن آغاز می گردد که ساختار این قصاید جاهلی و بدوی نیز بر اساس زندگی شاعران عرب بوده است. شعر و ادب فارسی در این نوع ادبی سخت تحت نفوذ و تاثیر شعرای تازی بوده و شعرای فارسی زبان از همان آغاز شعر فارسی، بسیاری از اشعار خود را بر پایه ساخت و بافت قصاید جاهلی ساخته و حتی عبارات و مضامین کلیشه ای آن ها را به قصاید فارسی وارد نمودند. این پژوهش بر آن است تا با رویکرد ادبیات تطبیقی به جلوه های این نوع ادبی و نیز گونه های آن در شعر فارسی، به خصوص در سبک خراسانی بپردازد.