مقایسه وضعیت سلامت روانی دندانپزشکان شهرستان شیراز با همتایان پزشک خود با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28)

این مطالعه با هدف تعیین وضعیت سلامت روانی دندانپزشکان شهرستان شیراز انجام شد.
در این مطالعه مقطعی 106 نفر دندانپزشک و 94 نفر پزشک عمومی (گروه مقایسه) از کلینک های خصوصی و دولتی شهر شیراز مورد ارزیابی قرار گرفتند. از شرکت کنندگان در مطالعه خواسته شد که پرسشنامه استاندارد سلامت عمومی و پرسشنامه مربوط به ویژگی های دموگرافیک را تکمیل نمایند. جهت بررسی همسانی ویژگی های دموگرافیک و شغلی دو گروه از آزمون های Independent t-test و کای دو استفاده شد. با امتیازگذاری پرسشنامه ها و محاسبه امتیازات نهایی هر فرد، وضعیت سلامت روانی وی تعیین شد. میانگین امتیاز (GHQ) General Health Questionnaire در دو گروه با استفاده از آزمون های آماری مقایسه گردید.
ازنظر متغیرهای جمعیت شناختی به جز سن دو گروه با یکدیگر یکسان بودند. با درنظر گرفتن امتیاز 23 به عنوان نقطه برش، میانگین امتیاز کل در دندانپزشکان (9/17) و پزشکان (34/16) به شکل معنی داری کمتر از این مقدار بود (001/0>P). میانگین امتیاز GHQ در دندانپزشکان در حیطه های عوارض جسمانی، اضطراب و بی خوابی، عملکرد اجتماعی غیرمعمول و افسردگی شدید با گروه مقایسه ازنظر آماری متفاوت بود. با افزایش سابقه کار امتیاز نهایی GHQ در دندانپزشکان نیز افزایش می یابد.
به طورکلی دندانپزشکان از سطح سلامت روانی ضعیف تری نسبت به گروه مقایسه برخوردار بوده و در تمام حیطه های چهارگانه GHQ امتیازات آنان با همتایان پزشک دارای اختلاف معنی دار بود.