بررسی بافت شناسی اثر تزریق داخل صفاقی دگزامتازون و هیدروکورتیزون بر التهاب مفصل گیجگاهی- فکی در موش آزمایشگاهی

اختلال مفصل گیجگاهی- فکی یکی ازشایع ترین اختلالات فکی است. کورتیکواستروئیدها از جمله داروهایی هستند که در زمینه دردهای شدید و مداوم این مفصل که در ارتباط با شرایط التهابی است کاربرد دارند. هدف این پژوهش، بررسی اثر مقایسه ای بافت شناسی تزریق داخل صفاقی دگزامتازون و هیدروکوتیزون بر التهاب مفصل گیجگاهی- فکی در موش آزمایشگاهی بود.

این مطالعه تجربی بر روی 27 موش آزمایشگاهی با وزن تقریبی 250-200 گرم انجام شد. برای ایجاد التهاب در مفصل گیجگاهی- فکی، دهان نمونه ها حدود 20 میلی متر باز شد. این عمل یک بار در روز به مدت 10 روز متوالی انجام شد، نمونه ها به سه گروه تقسیم شدند گروه 1 شامل 3 نمونه که درمان نشدند و گروه های 2 و 3 هر کدام شامل 12 نمونه که در روز یازدهم، دگزامتازون به میزان 2/1 برای گروه 2 و هیدروکورتیزون به میزان 32 برای گروه 3 داخل صفاقی تزریق شد. نمونه های گروه شاهد در هفته ششم و نمونه های گروه 2 و 3 در هفته اول و ششم بعد از تزریق دارو قربانی شدند و بر اساس 4 فاکتور هایپرپلازی سینوویال، وسکولاریتی، رسوبات فیبرینی و چسبندگی سینوویال امتیازاتی از 1 تا 11 به هرگروه تعلق گرفت و داده ها با آزمون های Kruskal- Wallis و Mann- Whitney آنالیز شدند (05/0 = α).

شدت التهاب در گروه های 2 و 3 در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی دار نشان داد (006/0 = p value) میزان التهاب در گروه 2 در هفته اول و ششم بعد از تزریق دارو تفاوت معنی دار نشان داد (026/0 = p value).

تزریق داخل صفاقی دگزامتازون و هیدروکورتیزون باعث کاهش التهاب در مفصل گیجگاهی- فکی نمونه ها در نمای بافت شناسی شد. بیشترین پاسخ ضد التهابی مشاهده شده مربوط به دگزامتازون در هفته ششم بعد از تزریق دارو بود.