بررسی پارامترهای تاثیرگذار بر پایداری مسیر خط 2 قطار شهری مشهد

با توجه به توسعه روز افزون سازه های زیرزمینی و هزینه های فراوانی که برای ساخت هر یک از این سازه ها صرف میگردد و نیز اهمیت آنها در شبکه حمل و نقل بین شهری و داخل شهری لازم است که پایداری آنها مورد مطالعه قرار گیرد. در این مقاله پایداری مسیر خط 2 قطار شهری مشهد مورد مطالعه قرار گرفته است. در ابتدا درباره منشا رسوبات دشت مشهد بحث گردیده و سپس با توجه به جنس رسوبات در مسیر مورد مطالعه، خصوصیات ژئوتکنیکی آنها مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی منشا رسوبات مسیر نشان می دهد که خاک های مسیر در رده خاک های متورم شونده قرار نمی گیرند. همچنین پروفیل های تهیه شده تغییرات SPT حاکی از این است که خاک های بسیار نرم و بسیار سست در مسیر وجود ندارد. نتایج آزمایش دانه بندی بیانگر این است که خاک غالب مسیر رس و از نوع ایلیت و کائولینیت می باشد. بنابراین با توجه به نوع رس احتمال نشست زمین در طول مسیر وجود دارد. بدین منظور مسئله نشست مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به ماکزیمم مقدار نشست که توسط محاسبات عددی به دست آمد می توان عمق بهینه استقرار تونل را بین 16 تا 22 متر در نظر گرفت