توانمند سازی روان شناختی در پرستاران بالینی ایران

استرسها و تهدیدات درک شده در محیط کار، یک پدیده جهانی در پرستاری است. توانمندسازی روان شناختی می تواند منجر به ایجاد مانعی در برابر استرس و باعث بهبود ارائه خدمات مراقبتی شود. این مطالعه به منظور تبیین نظری توانمندسازی روان شناختی در پرستاران بالینی انجام گرفته است.

پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی است. در این پژوهش 14 نفر از پرستاران و 4نفر از سرپرستاران در بیمارستانهای آموزشی و درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 91-90 براساس نمونه گیری مبتنی بر هدف و با استفاده از مصاحبه های عمیق نیمه ساختار مورد مصاحبه قرار گرفتند. کلیه مصاحبه ها ضبط و سپس دست نویس شده و با استفاده از روش مقایسه ای مداوم و به روش«تحلیل محتوای کیفی از نوع قراردادی»مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

سه مضمون اصلی از داده ها استخراج گردید. این مضامین شامل خودیاری، رفتارهای مدیریتی و خودکارآمدی بودند.پرستاران با تلفیق این مضامین به توانمندسازی روان شناختی می پرداختند.
نتیجه نهایی: توانمندسازی روان شناختی یک مفهوم پویا و متغیر و چند بعدی و دارای ماهیت پیچیده می باشد و تحت تاثیر اقدامات فردی و مدیریتی قرار می گیرد. مدیران پرستاری با رفتارهای توانمندکننده و حمایتی و ایجاد فرصت های رشد و توسعه حرفه ای می توانند از توانمندی روان شناختی کارکنان اطمینان حاصل کرده و به بهبود کیفیت مراقبتها دست یابند. مربیان و اساتید پرستاری نیز می توانند با آموزش روش های خود توانمندسازی، نیروی کارآمد، با کفایت و مقاوم در برابر استرس های محیط کار پرورش دهند.