اثر اختلالات مادرزادی متامفتامین برروی نقایص کروموزومی، سلولی و هیستولوژیکی جنین موش

متامفتامین (MA) دارای پتانسیل تدخینی تحریک کننده سایکو موتور می باشد. متامفتامین یک داروی نوروتوکسیک بوده که بطور وسیعی بوسیله زنان در سن بارداری مورد استفاده قرار می گیرد که این موضوع باعث افزایش توجه جدی درتماس دارو بعنوان یک موضوع بهداشت عمومی شده است. اثر نوروتوکسیک متامفتامین برروی افراد بالغ شناخته شده است که از جمله می توان به تخریب عصب انتهایی دوپامینرژیک و مرگ سلول در نواحی مغز نام برد. درحالیکه اثرات آن بروری جنین کمتر شناخته شده است.

در مطالعه اخیر، اثرات تماس در مرحله پیش از تولد جنین موش با متامفتامین مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه 40 موش ماده NMRI در محدوده سنی 8-12 سال بوسیله موش های ماده آمیزش داشته بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. زمانی که پلاک اسپرمی مشاهده شد، بعنوان روز صفر بارداری محسوب گردید. موش باردار بطو ر انفرادی در قفس های پلاستیکی نگهداری شد. موش های باردار به چهار گروه تقسیم شده، گروه اول 10 میلی گرم/کیلوگرم/روزانه متامفتامین، گروه دوم 5 میلی گرم/کیلوگرم/روزانه متامفتامین، گروه سوم نرمالین سالین بطور زیر پوستی از روز ششم تا 14 تزریق گردید و گروه کنترل بدون تزریق بود. در روز 14 آنالیز کروموزومی برروی سلول های بدست آمده از کبد جنین انجام گردید. بدنبال آن نمونه ها فیکس شد، وبا استفاده از هماتوکسیلین و ایوزین رنگ آمیزی و آنالیز TUNEL انجام گردید.

در این مطالعه اختلالات مورفولوژیکی شامل اگزانسفالی جنینی درگروه 5 میلی گرم/کیلوگرم/روزانه متامفتامین و نیز جنین های نابالغ در گروه 10 میلی گرم/کیلوگرم/روزانه متامفتامین مشاهده گردید. علاوه براین در هردو گروه یاد شده در مغز جنین خونریزی زیر آراکنوییدی مشاهده گردید. آنالیز کاریوتایپی کبد جنینی در تمام گروه های مورد مطالعه طبیعی بود و ارزیابی TUNEL تفاوت معنی داری در سلول های آپوپتیک بین گروه ها نشان نداد.

براساس نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که اعتیاد مزمن ماده های باردار به متامفتامین در خلال دوره اندام زایی می تواند بعنوان یک عامل تراتوژن باعث خونریزی مغزی در جنین گردد.