توسعه مدل بهینه سازی تخصیص و توزیع آب جهت باغات سنتی قزوین

باغات سنتی قزوین با قدمتی طولانی نقشی با اهمیت در گذشته شهر قزوین داشته اند. ولیکن امروزه به علت دو مشکل عمده کمبود آب و توسعه شهر به سمت این باغات وضعیت چندان مناسبی ندارند. در این مقاله با استفاده از روش تحقیق در عملیات تلاش گردیده تا یک برنامه منسجم مدیریتی با دو سیاست محوری حیات بخشی باغات در افق کوتاه مدت و شکوفایی باغات در افق بلند مدت ارائه گردد. با استفاده از مدل بهینه سازی تهیه شده که بر مبنای برنامه ریزی خطی عمل می کند برنامه عمل سیاست گذاران در جهت نیل به توسعه پایدار در مجموعه باغات مشخص می شود. نتایج به دست آمده از این مدل نشان می دهد که در چارچوب سیاست های ذکر شده، توزیع آب و هزینه های مربوطه در کلیه مناطق باغات مورد مطالعه به صورتی عادلانه خواهد بود. همچنین راندمان آبیاری در مجموعه باغات از 33 درصد وضع موجود به 38 درصد در افق کوتاه مدت و 59 درصد در افق بلند مدت ارتقاء یافته است.