بررسی رابطه بین رشته تحصیلی با وضعیت اشتغال دانش آموختگان دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین رشته تحصیلی با اشتغال دانش آموختگان مقطع کارشناسی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران در فاصله سالهای 87- 1380 بود. این پژوهش از نظر نوع، توصیفی- پیمایشی و از نظر روش از نوع همبستگی است. جامعه آماری(904 نفر) شامل همه دانش آموختگان دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران در شش رشته آموزش کودکان استثنایی، تکنولوژی آموزشی، روانشناسی بالینی، کتابداری و اطلاع رسانی، مدیریت و برنامه ریزی آموزشی و مشاوره بود که طی سالهای 1380 تا 1387 دانش آموخته شده بودند. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 136 نفر تعیین و به روش تصادفی- طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن با نظر استادان و کارشناسان تایید و پایایی آن نیز از طریق آزمون بازآزمایی (98/0) سنجیده شد. داده ها با استفاده از آزمون خی دو، یومان ویتنی، ویلکاکسون و تی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که بین رشته تحصیلی، اشتغال و تناسب شغلی ارتباط معنا داری وجود دارد؛ بدین معنا که در رشته هایی مثل روانشناسی بالینی، مشاوره، کتابداری و کودکان استثنایی وضعیت اشتغال و تناسب شغلی بهتر از رشته های دیگر است. اما در خصوص رشته هایی مثل تکنولوژی آموزشی و مدیریت آموزشی وضعیت اشتغال و تناسب شغلی نامطلوب است. رابطه بین میانگین تحصیلی و نوع اشتغال با رشته تحصیلی معنا دار نبود.