تغییرات میزان پرولین، قندهای محلول، گلیسین بتائین و پروتئین محلول برگ شش رقم گلرنگ بهاره (Carthamus tinctorius L) تحت تنش شوری

در تنش شدید شوری، افزایش بیوسنتز پرولین، قند و پروتئین محلول برگ می تواند سبب بهبود هدایت روزنه ای و محتوای آب نسبی و در نتیجه کاهش کمتر ماده خشک گیاه گردد و لذا از آن می توان برای جداسازی ارقام گلرنگ متحمل به شوری بهره گرفت. به منظور بررسی تغییرات میزان پرولین، قندهای محلول، گلیسین بتائین و پروتئین محلول برگ شش رقم گلرنگ بهاره تحت تنش شوری، آزمایشی در تابستان 1390 در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه یاسوج به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. عامل اول شامل چهار سطح شوری صفر (شاهد)، 75، 150 و 225 میلی مولار کلرید سدیم و عامل دوم شش رقم گلرنگ بهاره محلی اصفهان، سینا خاردار، اصفهان14، گلدشت، پدیده و سینا 411 بودند. محتوای پرولین، گلیسین بتائین، قندهای محلول و پروتئین محلول و محتوای آب نسبی برگ اندازه گیری شدند. با افزایش شدت تنش میزان تجمع قندهای محلول و پرولین به طور معنی داری افزایش یافتند. میزان محتوای آب نسبی برگ با افزایش سطح تنش شوری کاهش معنی داری داشت. بطوری که بیشترین محتوای نسبی آب برگ در سطح بدون تنش و در رقم پدیده (03/91 درصد) مشاهده شد. ارقام سینا411 به دلیل برتری در بیشترین سطح شوری برای صفات قندمحلول و محتوای آب نسبی برگ و گلدشت بدلیل برتری در میزان پرولین و گلیسین بتائین نسبت به سایر صفات در تحمل به شوری برتری داشتند و رقم اصفهان14 که در بیشترین سطح تنش کمترین مقدار قندمحلول، محتوای آب نسبی برگ و گلیسین بتائین را دارا بود به عنوان رقم کم تحمل معرفی گردید.