ارزیابی تاثیر عوامل اقلیمی بر افت منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی: آب خوان دشت ساوه)

این پژوهش با هدف رفتارسنجی افت سطح آب های زیرزمینی در آب خوان دشت ساوه انجام شده است. با مطالعه تغییرات ماهانه بارندگی در 5 ایستگاه هواشناسی منطقه، دبی ماهانه 3 ایستگاه هیدرومتری، حجم تخلیه ماهانه از آب خوان ساوه (چشمه ها، قنوات و چاه ها) و سطح آب زیرزمینی 63 حلقه چاه، سعی در بررسی جامع دلایل افت سطح آب زیرزمینی آب خوان ساوه شده است. بررسی خشک سالی هواشناسی با استفاده از شاخص بارش استاندارد شده (SPI) در ایستگاه های امام آباد و احمدآباد بیانگر وقوع خشک سالی خیلی شدیدی در سال های 1357، 1359 و 1362 می باشد. ضریب همبستگی بین شاخص SPI در مقیاس های زمانی 1، 3، 6، 9، 12، 18، 24 و 48 ماهه با سطح آب زیرزمینی با تاخیر زمانی 1، 2، 3، 4، 5، 6، 12 و 24 ماهه در دو ایستگاه احمدآباد و امام آباد نشان داد که شاخص SPI با مقیاس زمانی 24 و 48 ماهه با تاخیر زمانی 5 ماه بیش ترین همبستگی را با سطح آب زیرزمینی دارد. که به ترتیب برابر ضرایب همبستگی 806/0 و 762/0 به دست آمد. بررسی روند تغییرات بارندگی و دبی خروجی حوضه در 3 ایستگاه شاه عباسی، رازین و جلایر نشان دهنده روند افزایشی بارندگی و روند کاهشی دبی است که بیانگر تاثیر بیش تر فعالیت های انسانی در کاهش دبی رودخانه های قره چای و مزلقان می باشد. با توجه به نتایج این پژوهش احداث سد ساوه در سال 1373 روی رودخانه قره چای که اصلی ترین منبع تغذیه آب خوان دشت ساوه است، مهم ترین دلیل افت سطح آب های زیرزمینی در آب خوان دشت ساوه می باشد.