مروری بر گیاهان زراعی تراریخته مقاوم به علف کش: مزایا و معایب

بیوتکنولوژی این پتانسیل را دارد که فوائد بسیاری برای تولید گیاهان زراعی فراهم آورد. با اینحال به منظور اجتناب از خطرات احتمالی مشکلساز برای تولید و بهرهوری مزرعه میبایست در بهرهگیری از این فنآوری احتیاطهای لازم را بعمل آورد. عمدهترین صفاتی از گیاهان زراعی تراریخته که تا کنون جنبه تجاری پیدا کردهاند، مقاومت به علفکش ها و حشرات میباشد. چرا که این صفات را ژن های بزرگ اثر کنترل کرده و شرکتهای بین المللی میتوانند به راحتی از این فنآوری منفعت کسب نمایند. بسیاری دیگر از صفاتی که در تولید گیاهان زراعی مفید هستند عبارتند از: مقاومت به خشکی، بهبود مصرف نیتروژن، افزایش عملکرد گیاه زراعی، افزایش کیفیت بذر و غیره. با اینحال بسیاری از این صفات بدلیل فقدان ژن هایی با بیان فراگیر، مد نظر شرکت های تجاری قرار نمیگیرند. همچنین برخی از این صفات فاقد ارزش لازم برای پرداخت هزینه های خاص این فنآوری، به منظور تهیه بذر میباشند. لذا این صفات میبایست از طریق بخش های دولتی توسعه یابد تا نیازی به پرداخت هزینه های اضافی نباشد. با توجه به مطالب یاد شده، این فنآوری منافع بسیاری برای کشاورزان دارد ولی بسیاری از کشاورزان بدلیل خطرات و مشکلات این نوع فنآوری، آنرا با احتیاط می پذیرند. از آنجاییکه بخش کوچکی از مسائل و مشکلات این فنآوری توسط کشاورزان درک شده است، کشاورزان در اجتناب از خطرات و ممانعت از مشکلات بسیار کند عمل میکنند. باید به این نکته توجه کرد که گیاه زراعی که مقاوم به علفکش میشود به این مفهوم نیست که تنها رویکرد مدیریت علف های هرز در آن، روش شیمیایی باشد. در واقع میبایست از رهیافتهای متعددی در جهت حصول یک برنامه مدیریتی بلند مدت، بهره جست. از جمله این رهیافتها میتوان به تناوب گیاه زراعی، تناوب علفکش هایی با نحوه عمل متفاوت، تلفیق روش های کنترل علف هرز، تمیز کردن ادوات جهت حداقل کردن پراکنش گونه های علف هرز متحمل و مقاوم و غیره اشاره کرد. خلاصه اینکه هنوز هم روش های زراعی خوب و قدیمی برای تولید بهینه گیاهان زراعی طی سالیان متمادی، ضروری است.