اثربخشی تحریک مکرر مغناطیسی فرا قشری در کاهش ولع مصرف افراد سوء مصرف کننده متا آمفتامین

هدف پژوهش تعیین میزان اثربخشی تحریک مکرر مغناطیسی در کاهش ولع مصرف افراد سوء مصرف کننده متاآمفتامین بود.
روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع تک آزمودنی با خط پایه چندگانه و جامعه آماری 1000 نفر سوءمصرف کننده متامفتامین مراجعه کننده به درمانگاه ترک اعتیاد آتیه در تهران در زمستان سال 1389 بود. از میان آن ها به روش دسترس 8 نفر انتخاب و به-طورتصادفی در چهار گروه 2 نفری جایگزین شدند. با بسامد 10هرتز، 15 جلسه، 2 نفر تحریک ناحیه پشتی جانبی قشر پیش پیشانی چپ و 2 نفر تحریک ناحیه پشتی جانبی قشر پیش پیشانی راست را دریافت کردند. 2 نفر در وضعیت دارونما و 2 نفر نیز در وضعیت گواه قرار گرفتند. تمام آزمودنی ها پرسشنامه سنجش ولع هرویین تیفانی و دروبز (1991) و آزمون آنالوگ (قیاس) دیداری را در پایان جلسه پانزدهم و یک ماه بعد از دوره درمان در مرحله پیگیری تکمیل کردند. داده ها با استفاده از اندازه اثر و درصد کاهش تحلیل شد.
نتایج نشان داد تحریک مکرر مغناطیسی فراقشری ناحیه قشر پیش-پیشانی پشتی جانبی راست، ولع مصرف افراد را به متاآمفتامین به طورمعناداری کاهش می دهد، اما تحریک ناحیه پشتی جانبی قشر پیش پیشانی چپ چندان موثر نیست. این اثرات یک ماه پس از درمان هم ماندگار بود.
می توان از تحریک مکرر مغناطیسی فراقشری به ویژه ناحیه قشر پیش پیشانی پشتی جانبی راست، به عنوان یک روش درمانی موثر برای کاهش ولع مصرف متاآمفتامین در افراد مصرف کننده سود جست