OsABI5 و OsVP1، دو عامل رونویسی دخیل در پاسخ به تنش های غیر زیستی در برنج

برنج که غذای اصلی بیش از نیمی از مردم جهان است، اغلب به عنوان یکی از حساس ترین گیاهان زراعی نسبت به تنش های شوری، خشکی و سرما به ویژه در مرحله پس از جوانه زنی محسوب می شود. گیاهان پس از جوانه زنی به بررسی وضعیت محیط می پردازند تا از رشد در شرایط نامناسب پرهیز کرده، شانس بقای دانه رست ها را افزایش دهند. در آرابیدوپسیس این کار با میانجی گری آبسزیک اسید صورت گرفته، نیازمند عوامل رونویسی ABI5 و ABI3 است. موضوع این پژوهش، بررسی وجود سازوکاری مشابه برای توقف رشد القا شده با تنش های غیر زیستی در دانه رست های برنج از طریق مطالعه بیان دو ژن OsABI5 و OsVP1 (ارتولوگ عوامل رونویسی ABI3 و ABI5) در دو رقم برنج به نام های FL478 و IR29 (به ترتیب متحمل و حساس به شوری) است. به منظور اعمال تنش های شوری، خشکی و سرما، دانه رست های دو روزه به ترتیب به محیط MS حاوی غلظت های ایزواسمزی NaCl (صفر، 50، 100 و 150 میلی مولار)، مانیتول (صفر، 100، 180 و 275 میلی مولار) در دمای 25 درجه سانتیگراد و محیط MS در دمای 4 و 15 درجه سانتیگراد برای مدت 2 و 10 روز انتقال یافتند. در هر دو رقم، تنش ها باعث کاهش رشد طولی گیاه و افزایش بیان ژن های OsABI5 و OsVP1 شدند. بنابراین، بر اساس نتایج به دست آمده این احتمال وجود دارد که دو عامل رونویسی OsABI5 و OsVP1 به طور مستقیم یا غیر مستقیم تنظیم کننده بیان و در نتیجه فعالیت سایر ژن های دخیل در توقف رشد القا شده توسط تنش های غیر زیستی در برنج باشند.