کانسار رگه ای اپی ترمال چندفلزی چاه مسی، شمال شرق شهربابک: ماهیت سیال های کانه زا و ارتباط بین الگوهای شکستگی با جایگیری رگه های کانه دار

در این مطالعه زمین شناسی، خاستگاه سیال های کانه زا و نحوه جایگیری رگه های کوارتز کانه دار در کانسار چندفلزی چاه مسی، شمال شرق شهربابک، با استفاده از مطالعات صحرایی، آنالیزهای ریزکاوالکترونی و ایزوتوپ های پایدار اکسیژن بررسی شده است. نتایج این بررسی ها نشان داده است که کانسار رگه ای چاه مسی در یک سیستم اپی ترمال و درون سنگ های میزبان آتش فشانی-رسوبی ائوسن تشکیل شده و شکستگی های برشی کنترل کننده ساختاری عمده برای کانی سازی بوده است. کانی سازی در چاه مسی شامل کانی های پیریت، کالکوپیریت، اسفالریت، گالن و به مقدار بسیار کمتر کانی های سولفوسالتی است. این کانه ها عناصر پایه مانند مس، سرب و روی و به میزان کمتر فلزات گرانبها، مانند طلا و نقره موجود در چاه مسی را در خود جای داده است؛ مطالعات ریزکاوالکترونی نشان داده است که کانی های سولفوسالتی، میزبان اصلی فلزات Au و Ag در کانسار چاه مسی بوده است. ترکیب ایزوتوپ های پایدار اکسیژن در کانی کوارتز همراه با کانی سازی، بیانگر این است که سیال های ماگمایی و جوی هردو در سیال کانه زا، و بنابراین تشکیل رگه های کوارتز کانه دار، در چاه مسی نقش داشته است.
روند عمومی رگه ها در چاه مسی N-S،NE-SW وNW-SE است که انطباق خوبی با روند شکستگی ها در منطقه نشان می دهد. تحلیل ساختاری رگه های حاوی کانی سازی در چاه مسی، نقش عمده یک سیستم برشی، شکستگی های برشی (نوع R،R''،T)، را در جایگیری رگه های حاوی کانی سازی نشان می دهد. رگه های با روند N-S در شکستگی های کششی تشکیل شده است. این رگه ها به شکل رگه های کششی و درون شکستگی های برشی مد I در منطقه جایگیر شده است. در مقابل، رگه های با روند NE-SW و NW-SE، شامل رگه های سه گوش در منطقه می شود که درون شکستگی های برشی ریدل و آنتی ریدل مد II جایگیری پیدا کرده است.