رخساره های رسوبی تریاس زیرین بعد از انقراض پرمین بالایی در منطقه شهرضا، جنوب اصفهان

با رویداد حادثه انقراض و محدود شدن فعالیت کارخانه آهک سازی در پرمین بالایی و با بحرانی شدن شرایط رسوب گذاری دریایی، رسوبات ابتدای تریاس غالبا به صورت آهک غیر اسکلتی و به شکل نهشته های میکروبی و بلورهای بادبزنی کربنات کلسیم در بستر دریا گسترش یافته اند. این رسوبات غالبا در مناطق کم عمق سکوهای کربناتی نزدیک به استوا، که شرایط فیزیکو شیمیایی برای رشد آنها فراهم بوده است، نهشته شده اند. مقطع شهرضا در جنوب اصفهان، یکی از مقاطع شاخص پرمین-تریاس است که رسوب گذاری پیوسته را در آن زمان ثبت کرده است. افزون بر این، رسوبات تریاس زیرین در این ناحیه، غیر عادی بودن شرایط رسوب گذاری و ترکیب شیمیایی آب دریا را نشان می دهد. رشد بلورهای آراگونیت به صورت رشته ای و در مجموعه های گنبدی تا لایه ای از شواهد رسوب گذاری در شرایط انقراض عظیم مرز پرمین-تریاس، و درنتیجه اثر عواملی هستند که تغییراتی در آب اقیانوس ها به وجود آورده اند. این بلور ها به صورت بادبزنی و در اندازه های بزرگ به صورت مستقیم از آب دریا رشد کرده و پشته هایی را تشکیل داده اند. شواهد به دست آمده، نشان می دهد که این ساختار ها در زمانی که آب دریا از کربنات کلسیم فوق اشباع بوده است، با کانی شناسی اولیه آراگونیت رسوب کرده اند.