ارزیابی تراکم فلزات سنگین (Cu، Zn، Cd، Pb، Cr) ومیزان آلودگی باکتریایی در بافت عضلانی ماهی آمور در مزارع کشت توام برنج و ماهی استان گیلان

در این تحقیق میزان تجمع فلزات سنگین در بافت خوراکی (عضلانی) ماهی آمور پرورشی درمزارع کشت تلفیقی برنج و ماهی و همچنین وضعیت آلودگی میکروبی آن مورد مطالعه قرار گرفت. سنجش فلزات سنگین پس از تفکیک بافت خوراکی به روش هضم مرطوب با استفاده از دستگاه جذب اتمی شعله (FAAS) انجام شد. جهت بررسی آلودگی باکتریایی، از اندامهای داخلی ماهی نظیر کبد، کلیه و طحال در شرایط استریل آزمایشگاهی نمونه برداری صورت گرفت و برروی محیطهای پایه منتقل و به مدت 48- 72 ساعت در حرارت 25 درجه سانتی گراد گرمخانه گذاری شد. با توجه به کشت های رنگ آمیزی گرم و تستهای افتراقی و اختصاصی خانواده ویبریوناسه جداگردید. نتایج این بررسی نشان داد که میزان آلودگی جنس ویبریو در ماهی آمور، ویبریو کلرا 4/13 %، ویبریو پاراهمولیتیکوس 3/53 % و ویبریو آلجینولیتیکوس 3/33 % بوده و میانگین± خطای استاندارد علظت فلزات مس، روی، کادمیم، سرب و کروم در بافت خوراکی (عضله) این ماهی به ترتیب 07/6 ± 795/5، 55/2 ± 183/9، 32/0 ± 462/0، 38/0 ± 025/1، 01/0 ± 188/0 میکروگرم بر گرم وزن خشک ماهی بوده است. این بررسی نشان میدهد که با توجه به موقعیت مکانی و کیفیت تامین آب مورد استفاده، میزان تجمع فلزات در نمونه ها متفاوت است.