تاثیر سطوح مختلف ترئونین و پروتئین بر عملکرد و خصوصیات لاشه در جوجه های گوشتی ماده از سن 9-49 روزگی

آزمایش حاضر به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف ال-ترئونین در جیره جوجه های گوشتی بر عملکرد رشد انجام گرفت. تعداد 270 قطعه جوجه یکروزه انتخاب و به طور تصادفی بین 9 تیمار و 3 تکرار توزیع شدند. در هر تکرار 10 پرنده جای گرفت و تا سن 49 روزگی پرورش یافتند. جیره های آزمایشی شامل سه سطح پروتئین (21، 5/19و 18 درصد) و سه سطح ترئونین (توصیه NRC، 06/0و 07/0 درصد) بود و از سن 9 تا 21 روزگی و 21 تا 49 روزگی به ترتیب انرژی قابل سوخت و ساز جیره از 2900 به 3000 کیلو کالری در کیلوگرم افزایش یافت و پروتئین جیره ها متناسب با تغییر سن(19، 25/18و 5/17 درصد) تنظیم شد. نتایج آزمایش نشان داد که تغییر سطح پروتئین اثر معنی داری بر درصد نسبی اجزای لاشه جوجه های گوشتی ماده نداشت. با افزایش سطح ترئونین جیره از 06/0 به 07/0 درصد، درصد نسبی کبد و قلب به طور معنی داری کاهش یافت (05/0P<). بین تیمار حاوی پروتئین در حد نیاز نسبت به دو تیمار دیگر تفاوت معنی داری در افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک مشاهد شد به طوریکه در جیره حاوی پروتئین در حد نیاز بالاترین اضافه وزن و مطلوب ترین ضریب تبدیل خوراک (92/1) نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد (05/0P<). در مصرف خوراک بین تیمارها تفاوت معنی داری مشاهده نشد. تغییر سطوح مختلف ترئونین موجب اثر معنی داری بر عملکرد جوجه های گوشتی نگردید.