بررسی علل عدم اثر بخشی پاداشها برای پرستاران: یک مطالعه موردی

نظام های پاداش در سازمان ها، هم از نظر جلب رضایت کارکنان و هم از نظر اثربخشی سازمان حائز اهمیت فراوانی است؛ بنابراین درک مدیران از استفاده مناسب و طراحی برنامه های پاداش دهی اثربخش ضروری است.
بررسی علل عدم اثر بخشی پاداش ها برای پرستاران هدف مطالعه حاضر است.
این یک مطالعه موردی است که بر روی تمامی پرسنل؛ 9 سرپرستار و 33 پرستار شاغل در 5 بخش بستری(غیر سرپایی) یکی از بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال 1390 انجام شد. ابزارهای مورد استفاده شامل: 1. پرسشنامه ی بررسی علل اثر بخشی پاداش ها در هفت بعد مدیریت پاداش بر اساس مقیاس لیکرت و 2. پرسشنامه تجربه پاداش ها، در دو بعد پاداش های درونی و بیرونی با مقیاس بلی و خیر از دیدگاه پرستاران بوده است. روایی ابزارها از نظر صوری و محتوایی سنجیده شده و پایایی ابزار با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ هر دو ابزار بالای 70% به دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS17 و آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) استفاده شد. همچنین مصاحبه نیز با سرپرستاران در زمینه نحوه پاداش دهی انجام شد که یافته های آن مورد تحلیل کمی قرار گرفت.
یافته ها نشان دادند پاداش ها از اثر بخشی لازم برخوردار نبوده اند. بیشترین علل عدم اثربخشی از دیدگاه پرستاران به ترتیب شامل عدم کفایت پاداش ها، استفاده نکردن از نظرات پرستاران در نحوه پاداش دهی، دقیق نبودن معیارهای پاداش دهی، عدم اعطای پاداش با ارزش در دفعات مکرر، هر یک با (97%)، در نظر نگرفتن پاداش های متنوع، توزیع غیرمنصفانه پاداش ها نیز هر یک با (94%)، عدم برقراری رابطه مناسب میان عملکرد مطلوب و پاداش ها (8/78 %) و عدم وجود توازن مناسب میان تجربه پاداش های درونی و بیرونی بوده است. همچنین از دیدگاه سرپرستاران، نبود ابزار مناسب جهت ارزشیابی عملکرد و خط مشی های پاداش، علل عدم اثربخشی عنوان شده است.
مدیران پرستاری می توانند راهبردهایی جهت رفع عوامل بازدارنده شناسایی شده بر اثر بخشی پاداش ها به کار گیرند.