بررسی لرزه زمین ساخت و لرزه خیزی منطقه اصفهان

در این کار، گستره E ◦54-5‎/49 و N ◦1‎/34-31 برای بررسی لرزه زمین ساخت و لرزه خیزی منطقه اصفهان انتخاب شده است. از نقشه های زمین شناسی با مقیاس 1:250000 و 1:100000 ناحیه اصفهان برای استخراج دقیق تر گسل های ناحیه مورد نظر استفاده و از آن برای بررسی لرزه زمین ساخت منطقه بهره گرفته شده است. بررسی سازوکار کانونی 18 زمین لرزه با 3‎/4Mw ≥، در این منطقه، وجود مولفه غالب معکوس را برای اکثر آنها (11 مورد) نشان می دهد. با استفاده از داده های زمین لرزه های تاریخی و دستگاهی از منابع جهانی (USGS،ISC)‎ و محلی فهرست نامه کامل و یکنواختی مشتمل بر 170 زمین لرزه دستگاهی و 10 زمین لرزه تاریخی از منطقه تهیه و براساس آن لرزه خیزی این ناحیه مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور یکنواختی فهرست نامه، در هر ایالت لرزه زمین ساختی رابطه ای برای تبدیل مقیاس بزرگی mb به Ms تعیین و به کار گرفته شد. برای محاسبه دقیق تر پارامتر های لرزه خیزی، عدم قطعیت بزرگی زمین لرزه ها و همچنین آستانه کامل بودن داده ها، بررسی و مدنظر قرار گرفته است. مقدار پارامتر b (b-value)‎ برای ایالت لرزه زمین ساختی زاگرس و ایران مرکزی-شرق ایران در گستره مورد بررسی به ترتیب، معادل 05‎/0 ± 95‎/0 و 12‎/0 ± 81‎/0، نرخ رویداد زمین لرزه، λ، برای زمین لرزه های با بزرگی 3 ≤ Ms معادل 413‎/0 ± 976‎/4 و 129‎/0 ± 48‎/0، برآورد شده است. بیشینه بزرگی زمین لرزه قابل انتظار برای ایالت لرزه زمین ساختی زاگرس در گستره مورد بررسی، Mmax، 67‎/0 ± 4‎/7 و برای ایران مرکزی-شرق ایران 74‎/1 ± 8‎/7 برآورد شده است. همچنین، تاثیر دسته بندی نکردن داده های دستگاهی (با اختصاص آستانه کامل بودن و عدم قطعیت خاص آن دسته)، روی پارامترهای لرزه خیزی بررسی شده است، نتیجه آنکه تاثیر آن روی مقدار پارامتر b و نرخ رویداد محسوس تر از تاثیر آن روی Mmax است. همچنین، باعث کاهش چشمگیر عدم قطعیت پارامتر های لرزه خیزی می شود.