بررسی اثر پارامترهای هواشناسی بر رویت پذیری هلال ماه های قمری با استفاده از یک الگوریتم ژنتیکی

از زمان های گذشته تاکنون تحقیقات زیادی در زمینه عرضه معیاری برای رویت هلال ماه صورت گرفته است، اما علی رغم پیشرفت این معیارها بارها پیش آمده است که با توجه به فراهم بودن شرایط نجومی، رویت هلال، رصدگران قادر به رویت آن نبوده اند. یکی از عواملی که در امر رویت هلال تاثیر بسزایی داشته ولی تاکنون بررسی نشده، پارامتر های جوی است. بدین منظور با استفاده از فن آوری الگوریتم ژنتیک، رصدهای سال های 1423 تا 1430 هجری قمری برای شهرهای مشهد، بجنورد، بیرجند، اصفهان، شیراز و کرمان در دو گروه دید افقی کمتر و بیشتر از ده کیلومتر به دو روش خطی و غیرخطی بررسی شد. نتایج نشان می دهد که الگوهای غیرخطی در هر دو حالت با دید افقی کمتر و بیشتر از ده کیلومتر دارای اریبی بیشتری نسبت به حالت خطی هستند و توانمندی الگوسازی خطی و دید بیشتر از ده کیلومتر به ترتیب از روش غیرخطی و کمتر از ده کیلومتر بیشتر است. به طورکلی میزان تاثیر فشار جو و دید افقی روی درصد روشنایی از سایر پارامترهای هواشناسی بیشتر است.