ارزیابی بیان ژن هموباکس دئودنال 1 در سلول های تولید کننده انسولین، مشتق از سلول های بنیادی کارسینومای جنینی

درک عملکرد سلول های بتا در سطح مولکولی به احتمال زیاد توسعه تکنیک های تولید سلول های بتا را تسهیل می کند. این مطالعه با هدف بررسی بیان ژن هومئوباکس دئودنال 1 (pdx-1) در سلول های تمایز یافته طراحی و اجرا شد.
این مطالعه بنیادی-کاربردی بر روی تمایز سلول های بنیادی به سلول های انسولین ساز انجام گرفت. محیط ثانویه حاصل از کشت پانکراس نوزاد یک هفته ای موش برای تمایز سلول های P19 استفاده شد. اجسام شبه جنینی (EBs) با کشت معلق 24 ساعته سلول های P19 تشکیل شدند. برای القای تمایز، غلظت های متفاوت محیط ثانویه (25%، 50%، 75% و 100%) به محیط کشت اضافه شد. جهت شناسایی سلول های تمایز یافته مشتق از EBs در شرایط آزمایشگاهی از رنگ آمیزی دیتیزون استفاده شد. تولید انسولین-پروانسولین و رسپتور بتای انسولین در این سلول ها به روش ایمنوفلورسنس تعیین و بیان ژن pdx-1 به وسیله واکنش زنجیره پلی مراز-رونویسی معکوس ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و دانکن تجزیه و تحلیل شدند.
پس از هفت روز القا، دستجات سلولی تمایز یافته ظاهر شدند. اوج پاسخ گویی تمایزی مربوط به غلظت 50% از محیط ثانویه بود. بیان ژن pdx-1 در دستجات سلولی تمایز یافته مشاهده شد. بیان نشانگرهای انسولین-پروانسولین و رسپتور بتا در سلول های تمایز یافته به روش ایمنوفلورسنس اثبات شد.
محیط ثانویه پانکراس باعث تمایز سلول های P19به سلول های انسولین ساز شد، لذا نتایج این مطالعه می تواند تولید سلول های بتا را از سلول های بنیادی تسهیل نماید.