مقایسه شاخص های اسپیرومتری جانبازان ضایعه نخاعی ورزشکار در گروه های مختلف ورزشی

آمادگی جسمانی به عنوان توانایی سیستم های قلبی- تنفسی و عضلانی اسکلتی برای دستیابی به سطح خاصی از فعالیت تعریف می شود، که پس از آسیب طناب نخاعی کاهش می یابد که از طریق ورزش می توان این توانایی را افزایش داد.
هدف از تحقیق حاضر، مقایسه شاخص های اسپیرومتری جانبازان ضایعه نخاعی ورزشکار در گروه های مختلف ورزشی(تیروکمان، ویلچررانی، شنا، بسکتبال با ویلچر) و یک گروه غیر ورزشکار می باشد.
بدین منظور، مطالعه حاضر بر روی 60 نفر از جانبازان ضایعه نخاعی در قالب 48 جانباز ضایعه نخاعی ورزشکار(12 ورزشکار در رشته بسکتبال با ویلچر، 12 ورزشکار در رشته تیرو کمان، 12 ورزشکار در رشته ویلچررانی، 12 ورزشکار در رشته شنا) و 12جانباز غیر ورزشکار انجام شد. شاخص های اسپیرومتری(FVC، PEF،FEF75%، FEV1، FEV1/FVC) از طریق دستگاه اسپیرومتری مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی استفاده شد و در آزمون فرض های تحقیق از روش های آمار استنباطی مانند آنالیز واریانس ANOVA، آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده شده است.
بین شاخص های اسپیرومتری(FVC، PEF،FEF75%، FEV1، FEV1/FVC) در رشته های تیروکمان، ویلچررانی، شنا، بسکتبال با ویلچر و یک گروه غیر ورزشکار تفاوت معنادار وجود دارد(05/0 p<).
با توجه با نتایج این تحقیق، انجام ورزش به صورت منظم و انتخاب مناسب ترین رشته ورزشی برای معلولین ضایعه نخاعی ضروری می باشد.