ارتباط چگالی انرژی رژیم غذایی با اختلالات قلبی-متابولیکی در زنان تهرانی

مطالعه ی حاضر با هدف ارزیابی ارتباط میان چگالی انرژی رژیم غذایی و شیوع عوامل خطر کاردیومتابولیک در زنان تهرانی صورت گرفت.

در این مطالعه مقطعی دریافت های غذایی معمول 486 زن تهرانی با استفاده از پرسشنامه ی بسامد خوراک اعتبارسنجی شده ارزیابی شد. چگالی انرژی رژیم غذایی با تقسیم دریافت انرژی روزانه گزارش شده (کیلوکالری در روز) تقسیم بر وزن کل غذای مصرفی (به استثنای نوشیدنی ها) بدست آمد. سطح قند خون ناشتا، پروفایل های لیپیدی و فشار خون نیز اندازه گیری شد. وجود حداقل یک عامل خطر و حداقل دو عامل خطر از سه عامل خطر اصلی بیماری های قلبی عروقی (پرفشاری خون،دیس لیپیدمی،دیابت) ارزیابی شد. برای تعیین ارتباط بین چگالی انرژی رژیم غذایی و عوامل خطر کاردیومتابولیک نسبت شیوع در مدل های مختلف با توجه به مخدوش گرها بدست آمد.

میانگین چگالی انرژی رژیم غذایی 35/0±77/1 کیلوکالری در گرم بود. مصرف رژیم های غذایی با چگالی بالای انرژی در ارتباط با دریافت های بالاتر انرژی،چربی رژیم غذایی، کلسترول، روغن های گیاهی، غلات تصفیه شده و محصولات لبنی پرچرب و دریافت های کمتر کربوهیدرات، میوه ها، سبزیجات، گوشت و ماهی بود. همچنین رژیم غذایی با چگالی بالای انرژی در ارتباط با سطوح بالاتر تری گلیسرید سرم، کلسترول تام و LDL کلسترول و سطوح پایین تر HDL کلسترول بود. زنانی که در بالاترین چارک چگالی انرژی رژیم غذایی بودند در مقایسه با آنهایی که در پایین ترین چارک قرار داشتند شانس بیشتری برای ابتلا به دیس لیپیدمی (%61 در مقابل % 31، 05/0P<)، حداقل یک عامل خطر متابولیک (%68 در مقابل %35، 05/0P<) و حداقل دو عامل خطر کاردیومتابولیک (%29 در مقابل %10، 05/0P<) داشتند. کنترل بیشتر برای شاخص توده ی بدنی اندکی این ارتباطات را ضعیف تر کرد. در مجموع هیچ ارتباطی بین مصرف رژیم غذایی با چگالی بالای انرژی و خطر داشتن دیابت یا فشار خون چه قبل و چه بعد از تعدیل مخدوش گرها دیده نشد.
نتیجه نهائی: مصرف رژیم غذایی با چگالی بالای انرژی به طور چشمگیری با شیوع دیس لیپیدمی، حداقل یک و حداقل دو عامل خطر کاردیومتابولیک در میان زنان تهرانی همراه بود. مطالعات آینده نگر بیشتری نیاز است تا این یافته ها را تایید کنند.