بررسی فراساختاری، مورفولوژیک و موفومتریک اثرات مزمن کلراید آلومینیوم برروی بافت کبد خرگوش

آلومینیوم یک فلز پر مصرف است که باعث ایجاد اختلالات بسیاری در ارگان های مختلف بدن می شود. در این تحقیق اثرات کلراید آلومینیوم در طولانی مدت به صورت فراساختاری، مورفولوژیک و مورفومتریک بر روی بافت کبد خرگوش مورد ارزیابی قرار گرفته است.

20 سر خرگوش در دو گروه کنترل و تحت مطالعه به تعداد مساوی قرار داده شدند. 12. 5 mg/kg کلراید آلومینیوم به گروه تحت مطالعه و به همان مقدار آب دیونیزه در مدت 7 هفته به صورت داخل صفاقی و در شرایط بیهوشی تزریق شد. مقاطع بافتی برای بررسی میکروسکوپ الکترونی و نوری با روش استاندارد تهیه شدند. مطالعه همزمان کمی و کیفی با بررسی تصاویر تهیه شده انجام شد و با استفاده از آنالیز آماری مورفومتری شدند.

از لحاظ مورفولوژیکی ارتشاح سلول های لمفوسیتی، تغییر چربی در پارانشیم کبد، افزایش بافت همبند رشته ای در پیرامون ورید چه مرکزی و از لحاظ فراساختاری واکوئوله شدن میتوکندری، دژنره شدن شبکه اندوپلاسمیک خشن و هتروکروماتیک شدن هسته هپاتوسیت ها مشاهده شد. مورفومتری نیز کاهش معنی دار (p<0. 05) نصف قطر لوبول ها و نسبت های حجمی ارگانل های هپاتوسیت ها در گروه تیمار نسبت به کنترل نشان داد.

تحقیقات پیشین نشان دهنده اثرات مختلف بافتی آلومینیوم از طرق متفاوت مثل پر اکسیداسیون لیپیدها، آسیب به غشای پایه سلولی و آسیب DNA می باشد. در تحقیق حاضر احتمالا تولید رادیکال های آزاد، اختلال در متابولیسم گلیکوژن و پروتئین از مهم ترین علل آسیب توسط آلومینیوم باشد.