الگوی دموگرافیک-اجتماعی مرگ های ناشی از حوادث ترافیکی در استان کردستان طی سال های 88-81

در سال های اخیر آسیب ها یکی از مشکلات مهم نظام های بهداشتی، اقتصادی و اجتماعی بوده است. از میان آن ها، آسیب ترافیکی به دلیل خصوصیات خاص خود از جمله فراوانی بالا، شدت زیاد و امکان درگیر شدن مستقیم تمامی افراد جامعه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در ایران نیز آسیب های ترافیکی دومین علت مرگ و اولین علت عمر هدر رفته به شمار می رود. مطالعه حاضر با هدف مشخص نمودن سیمای دموگرافیک-اجتماعی مرگ ناشی از آسیب های ترافیکی در یک دوره زمانی 8 ساله در استان کردستان انجام گردید. این مطالعه به روش مقطعی با اهداف توصیفی و تحلیلی بر روی داده های موارد فوت ناشی از آسیب های ترافیکی ثبت شده در سیستم پزشکی قانونی استان کردستان طی سال های 88-81 انجام گردید. برای تحلیل داده ها در مورد اهداف توصیفی، فراوانی های مطلق و نسبی محاسبه گردید و در مورد اهداف تحلیلی از آزمون خی دو استفاده شد.
بر طبق یافته ها مطالعه نسبت مرگ مردان به زنان 2/4 به 1 بود. از نظر توزیع سنی، گروه سنی34-15 سال (3/43%) بیشترین و کمتر از 5 سال (2/5%) کمترین فراوانی رخداد مرگ را داشتند. سطح تحصیلات 3/49درصد فوت شدگان بی سواد و یا تحصیلات ابتدایی بود. از نظر توزیع مرگ در بین استفاده کنندگان از جاده، بیشتر فوت شدگان سرنشینان خودرو و درصد کمتری عابرین پیاده بودند.
نتایج مطالعه نشان داد که مرگ ناشی از آسیب های ترافیکی به صورت تصادفی در جامعه توزیع نشده است و می توان با فرهنگ سازی و آموزش خصوصا مردان جوان، میزان مرگ ناشی از آسیب ترافیکی را کاهش داد.