کاربرد دی اکسیدکربن فوق بحرانی در استخراج و تصفیه ی روغن های گیاهی

قیمت بالای حلال های آلی، قوانین زیست محیطی و افزایش نیاز به محصولات دارای ارزش افزوده و فراخالص در صنایع غذایی و دارویی، باعث توسعه ی تکنولوژی های جدید و سالم برای فراوری محصولات غذایی شده است. در سال های اخیر، استفاده از دی اکسید کربن فوق بحرانی به جای روش های مرسوم (نظیر استخراج با حلال آلی هگزان و روش فشردن مکانیکی) در استخراج روغن ها و مواد دیگر مورد توجه قرار گرفته است، زیرا اطلاعات مربوط به خطرات ایمنی و زیست محیطی استفاده از حلال های آلی در فراوری غذا در حال افزایش است. مطالعات نشان می دهند که احتمال آلودگی فراورده ی نهایی با این نوع حلال ها وجود دارد. بنابراین، صنعت غذا همواره در جست و جوی فن آوری های جدید جداسازی به منظور استفاده از ترکیبات طبیعی با خلوص بالاتر و در نتیجه، تولید محصولات سالم و با کیفیت است. با وجود پیشینه استفاده از سیالات فوق بحرانی در بسیاری از تحقیقات، کاربرد تجاری آن پیشرفت اندکی داشته است. این موضوع می تواند به دلیل هزینه بالای سرمایه گذاری و نیاز به تجهیزات مقاوم به فشار بالا باشد که این هزینه می تواند با گذشت زمان و تولید محصولات باکیفیت جبران شود.