بررسی ارتباط عوامل نوزادی و اقدامات درمانی بر مرگ نوزادان بستری بخش مراقبت های ویژه نو زادان مرکز آموزشی- درمانی شهید مطهری ارومیه: مطالعه مورد- شاهدی

نوزاد یک موجود آسیب پذیر است که مرگ آن تحت تاثیر عوامل دوران جنینی، حین زایمان و پس از آن قرار دارد. اولین قدم در کاهش مرگ و میر شناسایی علل آن می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط عوامل خطر نوزادی و اقدامات درمانی موثر با مرگ نوزادان طراحی و اجرا گردید.

این پژوهش یک مطالعه مورد- شاهدی است که گروه مورد شامل 250 نوزاد فوت شده بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان طی دوره زمانی 1386-1388 و گروه شاهد نیز 250 نوزاد که طی همان دوره در همان بخش بستری بوده و بعد از درمان لازم زنده ترخیص شده اند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته شامل مشخصات دموگرافیک مادر و نوزاد، علل بستری، اقدامات درمانی و عوارض ناشی از آن و علل فوت بود. از آزمون آماری خی دو، نسبت بخت ها (Odds Ratio) و رگرسیون لجستیک برای بررسی چگونگی ارتباط متغیرها استفاده گردید که 05/0 P< معنی دار است. آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار SPSS-16 انجام شد.

نتایج مدل رگرسیون لجستیک به روش پیشرو نشان داد آپگار دقیقه اول کمتر از 6 (02/4= OR)، وجود آسفیکسی حین تولد (16/6= OR)، داشتن HMD (08/4= OR)، وجود سپسیس (42/6= OR) باعث افزایش شانس فوت نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه و استفاده از N.CPAP و افزایش تعداد بارداری باعث کاهش شانس فوت نوزادان شده است. متغیرهایی چون کم وزن بودن نوزاد (LBW)، سابقه خویشاوندی، گروه خونی، سابقه زایمان زودرس و جنس نوزاد ارتباط معنی داری را نشان نداند.

نتایج حاصل از مطالعه حاکی از تاثیر مثبت عواملی چون آپگار پایین و آسفیکسی حین تولد، بیماری غشاءهیالن، عفونت دوران نوزادی و نارسی و آنومالی های مادرزادی و نوع زایمان بر مرگ نوزادان می باشند و مدیریت و انجام اقدامات صحیح درمانی و مراقبتی مناسب در کاهش مرگ ومیر موثر خواهد بود.