تکنولوژی و زنان روستایی: مطالعه ای بر تحول نقش ها و ابزارهای تولیدی زنان شالیکار استان گیلان

این پژوهش با اتکای به نظریه استر بزرف درباره فرآیند توسعه در پی پاسخ گویی به این پرسش است که ایا ورود تکنولوژی منجر به توانمندی زنان شالیکار شمال ایران شده است؟ برای پاسخگویی به این پرسش از روش کیفی استفاده شده است و نسلی از زنان در یک دوره 15 ساله مورد مطالعه قرار گرفته است. و تحول فعالیت ها، فرصت ها و منابع در دسترس آنان مورد مشاهده و بررسی قرار گرفت. به نظر می رسید که با ورود تکنولوژی عملا نقش های زنان کاهش یافته و آنان به حاشیه فعالیت تولیدی رانده شده و دسترسی آنان به منابع مالی قدرت کاهش یافته است. مشاهدات حکایت از تفاوت ابزارهای مورد استفاده زنان و مردان و نیز جدایی نقش های آنان داشت. در فرآیند توسعه و در فعالیت هایی که شرایط و امکانات منطقه اجازه ورود تکنولوژی را به آنان می داد، نقش ها از فعالیت های زنانه خارج شده و به فعالیت های مردانه افزوده شده است. پیامد کاهش فعالیت های زنان آن بود که کنترل محدود زنان بر منابع قدرت مالی حاصل از مالکیت برنح یا زمین و نیز فروش آن، بیش از پیش کم شود و دسترسی آنان به منابع تشویق کننده قدرت از جمله مالکیت نیز محدود شود. تغییر این نقش ها زنان را بیشتر به زنان خانه دار تبدیل کرده و روابط اجتماعی آنان را نیز در سطح محلی با دیگر زنان کاهش داده است.