ارتباط میزان سرمی اینترلوکین های پیش التهابی (IL 6) و ضدالتهابی (IL 10) رت با ترکیب اسیدهای چرب روغن های خوراکی مصرفی

امروزه محققین در تلاش اند که با اصلاح الگوهای غذایی میزان سنتز واکنش گرهای التهابی را کنترل و از عوارض بالینی بیماری ها بکاهند. این مطالعه نیز قصد دارد اثر روغن های خوراکی مختلف موجود در سطح عرضه که الگوی تاثیر پیچیده تری نسبت به مصرف اسیدهای چرب خالص بر میزان اینترلوکین های IL 6 و IL 10 سرمی دارند را بررسی نماید.
در یک مطالعه تجربی بر روی مدل حیوانی، 40 رت نر به 5 گروه تقسیم و به مدت 3 هفته با غذای استاندارد تغذیه شدند. از 4 عضو هر گروه نمونه خون تهیه و بقیه رت ها 4 هفته دیگر با غذای استاندارد یا یکی از غذاهای آزمایشی تهیه شده از روغنهای حیوانی، زیتون، سویا و بزرک تغذیه شدند. اسیدهای چرب سرمی به روش کروماتوگرافی گازی و مقدار اینترلوکین ها به روش الایزا سنجیده شدند. آنالیز واریانس برای مقایسه میانگین ها و آنالیز رگرسیون برای بررسی ارتباط بین متغیرها بکار رفت. مصرف روغن حیوانی و روغن سویا بطور معناداری موجب افزایش IL 6 سرمی گردید، در حالیکه روغن بزرک مقدار IL 10 سرمی را افزایش داد. با افزایش اسیدهای چرب سرمی n 6 PUFA افزایش قابل توجهی در میزان IL 6 مشاهده گردید، لیکن میزان اینترلوکین یاد شده با افزایش اسیدهای چرب MUFA کاهش یافت. علاوه بر این، در حالیکه رابطه مستقیمی بین مقدار آراشیدونیک اسید سرمی و میزان IL 6 برقرار بود افزایش دکوزاهگزاانوئیک اسید بطور معکوسی کاهش IL 6 را موجب گردید.
غلظت سرمی اسیدهای چرب بر میزان اینترلوکین ها موثر بوده و در حالیکه روغن های حاوی اسیدهای چرب n 3 PUFA اثرات ضدالتهابی از خود نشان می دهند روغن های حاوی اسیدهای چرب n 6 PUFA موجب افزایش واکنش گرهای پیش التهابی می شوند.