صفویه و الگوها و نمادهای تبلیغات مذهبی در ساختار حکومتی اش

تبلیغات عنصری مهم در پیشبرد مقاصد جوامع انسانی بوده است. با تشکیل حکومت های سیاسی و پدیدآمدن مکاتب دینی، لزوم استفاده از شیوه های متنوع و متکثر تبلیغاتی برای اشاعه و تثبیت موجودیت سیاسی و چارچوب های دینی بیشتر احساس شد. در تاریخ ایران دوره اسلامی نیز عصر صفویه به لحاظ همگنی حکومت و مذهب شیعه در عرصه سیاسی و چارچوب جغرافیایی ایران، حایز اهمیت زیادی است. به نظر می رسد شاهان صفوی، که با اتکا بر پویایی آموزه های شیعه و بهره مندی از موقعیت ها و شرایط سیاسی توانستند به عرصه قدرت وارد شوند، تلاش بی وقفه ای برای تثبیت موقعیت خود و ترویج مذهب شیعه به کار گرفتند. به لحاظ مشروعیتی که آنها از مذهب شیعه می گرفتند و از سوی دیگر، خودآگاهانه آن را به عنوان مذهب رسمی پذیرفته بودند، لاجرم به عنوان یک شاه شیعه تکاپوهای خود را به گونه ای تنظیم کردند که به موازات تثبیت حاکمیت سیاسی، عملا ترویج و تثبیت باورهای شیعه نیز در آن لحاظ شده باشد. آنچه به عنوان مسئله اصلی در این نوشتار دنبال می شود این است که فارغ از دغدغه های باورمندی قلبی شاهان صفویه نسبت به آموزه های شیعه، نوع و میزان تاثیرگذاری مستقیم و غیرمستقیم اعمال و کارکردهای آنها بر اشاعه باورهای شیعه در ایران دوره صفویه چگونه بوده است؟