بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم rs2970847 ژن PGC-1α و استعداد ابتلا به دیابت نوع 2: یک مطالعه مروری سیستماتیک و متاآنالیز

چکیده

تغییر در فعالیت و محتوای PGC-1α احتمالا به دلیل پلی‌مورفیسم‌های آن اثرات گسترده‌ای برروی فرایندهای متابولیک در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 (T2D) دارد. نتایج متفاوت و متناقضی در مورد ارتباط پلی‌مورفیسم rs2970847 ژن PGC-1α و T2D گزارش شده است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط پلی‌مورفیسم Thr394Thr ژنPGC-1α و T2D به روش مروری و متاآنالیز انجام گرفت.

این مرور سیستماتیک به روش مرور مقالات و منابع انجام شد. برای یافتن مستندات از بانک‌های اطلاعاتیScopus ، PubMed، Google scholar، SID، Irandoc و Magiran استفاده گردید. مقاله‌ها بر اساس ترکیب واژه‌های مهم و حساس rs2970847، Thr394Thr polymorphism، PPARGC1A، PGC-1، PGC1alpha، Type 2 diabetes، Type two diabetes،T2DM مورد جستجو قرار گرفتند و در مقالات واجد شرایط، متاآنالیز انجام گرفت.

در بررسی 7 مقاله واجد شرایط، کل ‌گروه دیابتی 2146 نفر و کل گروه کنترل 2814 نفر بودند. برای ژنوتیپ GG پلی‌مورفیسم Thr394Thr، نسبت شانس 59/0 (فاصله اطمینان 95 درصد: ‌67/0-52/0)، برای ژنوتیپ GA، نسبت شانس 25/‌1 (فاصله اطمینان 95 درصد: 43/1-10/1) و برای ژنوتیپAA ، نسبت شانس 75/1 (فاصله اطمینان 95 درصد: 08/2-45/1) برآورد شد. ارتباط بین ژنوتیپ‌های GG و GA پلی‌مورفیسم rs2970847و استعداد ابتلا به T2D از لحاظ آماری معنی‌دار بود (05/0P<).

این مطالعه نشان داد که بین پلی‌مورفیسم‌ rs2970847ژن PGC-1α و تعداد ژنوتیپ‌های GA و AA خطر ابتلا به T2D ارتباط معنی‌داری وجود دارد و با تعداد ژنوتیپ‌های GG ارتباطی ندارد.