رابطه بین شفافیت نقش با سازگاری شغلی

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین شفافیت نقش و سازگاری شغلی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. با توجه به تاثیری که آگاهی کارکنان از وظایف و نقش‌های سازمانی و شغلی می‌تواند بر سازگاری شغلی آن‌ها بگذارد، پژوهش حاضر به این موضوع پرداخته است.

مواد و روش‌ها:

 در یک مطالعه مقطعی، 242 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با جامعه آماری دانشکده‌ها انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری پرسش‌نامه سازگاری شغلی Davis و Lofqist و پرسش‌نامه شفافیت نقش Sawer بود. در تحلیل داده‌های حاصل از روش آماری ضریب رگرسیون استفاده شد.

یافته‌ها: 

هر یک از متغیرهای محیط شغلی، شخصیت و ارزش‌ها و نیازها به تنهایی تحت تاثیر شفافیت هدف قرار داشت. همچنین متغیرهای محیط شغلی، شخصیت، ارزش‌ها و نیازها و رضایتمندی نیز به تنهایی تحت تاثیر شفافیت فرایند بود.

نتیجه‌گیری: 

بنابراین اگر در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان شفافیت لازم در روند منطقی تقسیم وقت کاری، برنامه‌ریزی کارها، برنامه‌ریزی در کارها، ارزشیابی عملکرد، کیفیت انجام وظایف، دسترسی به ابزار و وسایل انجام وظایف،‌ دستیابی به اطلاعات جدید و مقررات مربوط به مسایل ایمنی، وجود داشته باشد، می‌توان انتظار داشت که افراد شغل خود را بهتر بپذیرند و سازگاری بالاتری را در محیط کار از خود نشان دهند.