شیوع استئوپروز در مراجعین بالای 60 سال درمانگاه سالمندان بیمارستان طالقانی و رابطه آن با سن و جنس

استئوپروز شایع ترین بیماری متابولیک استخوان است و علاوه بر ناتوانی و از کار افتادگی باعث افزایش نسبی خطر مرگ در مبتلایان به شکستگی های ناشی از آن می شود. با توجه به افزایش استئوپروز در سالهای اخیر و کمبود اطلاعات این بیماری در داخل کشور این مطالعه جهت بدست آوردن شیوع استئوپروز در بیمارستان طالقانی انجام شد.
روش و در این مطالعه مقطعی – تحلیلی، 131 بیمار بالای 60 سال مراجعه کننده به درمانگاه سالمندان بیمارستان آیت الله طالقانی تهران، از میان 580 بیمار، که دارای پرونده دانسیتومتری (BMD) بودند مورد بررسی قرار گرفتند. میزان تراکم استخوان به روش DXA در استخوان های فمور و مهره های کمری انجام گرفته بود و نتایج آنها بر اساس معیار های WHO استخراج و جمع آوری شد. تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های کای دو، رگرسیون خطی و T-test صورت پذیرفت و سطح معنی داری برای تمام آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد.
شیوع کلی استئوپروز 9/19% و استئوپنی 2/36% بود. شیوع استئوپروز در ناحیه لومبار و فمور به ترتیب 8/29 و 8/16 درصد بود. متوسط T-score در دو ناحیه لومبار و فمور نیز بترتیب 5/1±692/1- و 17/1±51/1- بدست آمد. در ناحیه کمر و ناحیه فمور، با افزایش سن، توده استخوان به طور معنی داری کاهش می یافت (05/0>p). رابطه بین شاخص تراکم استخوان و جنسیت در ناحیه لومبار معنی دار (0001/0>p)، ولی در ناحیه فمور غیر معنی دار به دست آمد. ضریب همبستگی خطی بین میزان شاخص تراکم استخوان در نواحی فمور و لومبار نیز 632/0+ و معنی دار بدست آمد (0001/0>p).
نتایج این مطالعه گویای شیوع بالای استئوپروز در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه سالمندان بیمارستان طالقانی و نیز نشاندهنده نقش پیش بینی کننده سن برای تراکم استخوان در ناحیه فمور و لومبار است.