کارآفرینی و رسالت دانشگاه

در دهه جاری جمعیت فعال کشور از مرز شصت میلیون فر خواهد گذشت و جامعه ما به ایجاد حدود 10 میلیون واحد شغلی نیازمند است. لذا در حال حاضر با توجه به این حقیقت که بزرگترین چالش اقتصاد ایران بحران بیکاری است از مهمترین و اساسی ترین وظایف دولت اشتغال زایی و کارآفرینی است. بالاخص، آموزش عالی کشور در جهت سیاست ها و جهت گیری های اخیر آن به سمت تحقیقات و فناوری رسالتی مضعف در زمینه کارآفرینی دارد. قابل توجه است که در آمریکا 81% مشاغل، طی سال های 1969-1976 توسط شرکت های خصوصی ایجاد شده که نشان دهنده عدم کارآیی نظام های اداری دولتی در روند اشتغال زایی است و براساس مطالعات انجام شده در این کشور طی سال های 1980-1995 حدود 18% مشاغل ناشی از تاسیس کسب و کار جدید بوده است. لذا رویکرد مسائل آموزشی به بحث کارآفرینی از ضروری ترین نیازهای جامعه علمی کشور است که به شناسایی و پرورش استعدادهای کارآفرینان پرداخته و بستر مناسب جهت اشتغال زایی در جامعه را فراهم می سازد. به نظر بسیاری از افراد صاحب نظر کارآفرینی موتور تغییرات اجتماعی است و حیات نظام های اقتصادی در تخریب بنیادهای کهن و ناکارآمد و جایگزینی آن ها با نهادهای کارآمد و نوین است. کارآفرینان افرادی مخاطره پذیرند که به واسطه نوآوری در منابع، روش ها، سازمان، محصولات و مخصوصا بازاریابی های جدید فرایند تخریب خلاق را در درون نظام های اقتصادی انجام داده و باعث رشد و توسعه اقتصادی و تجدید حیات ملت می شوند. به رغم اهمیت موضوع در جامعه دانشگاهی، بحث کارآفرینی و ایجاد رشته های مربوط تاکنون مورد توجه جدی قرار نگرفته و این در حالی است که امروزه فقط در امریکا و کانادا در بیش از 500 دانشکده، رشته های آموزش کارآفرینی فعال است. اهمیت مسئله «کارآفرینی» باعث شده تا علاوه بر اقتصاددانان، روانشسناسان و جامعه شناسان نیز آن را مورد بررسی قرار دهند. به هر تقدیر در سال های اخیر در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه این وفاق ملی شکل گرفته که بحران بیکاری بجز از طریق توسعه کارآفرینی و دمیدن روح نوآوری در کالبد اجتماعی امکان پذیر نیست.