اثربخشی توان بخشی شناختی بر کارکردهای اجرایی (حافظه کاری و توجه) و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی توان بخشی شناختی بر کارکرد های اجرایی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی است. برای وصول به این هدف، از بین جامعه ی آماری که شامل کلیه ی دانش آموزان مبتلابه اختلال یادگیری ریاضی پایه ی چهارم، پنجم و ششم ابتدایی مدرسه اختلالات یادگیری ویژه ی شهر اردبیل در سال تحصیلی 92-1391 می باشد، 32 دانش آموز مبتلابه اختلال یادگیری ریاضی از میان جامعه ی آماری به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسش نامه محقق ساخته، آزمون هوشی ریون، آزمون ریاضی کی مت، آزمون پیشرفت تحصیلی ریاضی شلو، مقیاس حافظه ی عددی وکسلر، آزمون عملکرد پیوسته(CPT) بودند. ضمن آن که روش تحقیق پژوهش حاضر یک مطالعه ی آزمایشی با کار آزمایی بالینی است که با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه انجام شد، داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری(MANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین دو گروه دانش آموزان دارای اختلال ریاضی و گروه کنترل در حافظه ی کاری، نگهداری توجه و پیشرفت تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد. بدین معنی که حافظه ی کاری، نگهداری توجه و پیشرفت تحصیلی در گروه آزمایش بعد از آموزش توان بخشی شناختی افزایش یافته است. می توان نتیجه گرفت که از مداخله توان بخشی شناختی می توان برای بهبود کارکردهای اجرایی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال ریاضی استفاده نمود.