غربالگری و شناسایی آلوآنتی بادی های گلبول های قرمز در بیماران تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان شفا شهر اهواز Print

بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور در زمره بیماران وابسته به تزریق خون منظم می باشند که انتقال مکرر خون در آنها عوارضی همچون گرانباری آهن، افزایش خطر بیماری های منتقله از راه خون و تولید آلوآنتی بادی علیه گلبول های قرمز اهداکنندگان را در پی دارد.

مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر بر روی 70 بیمار تالاسمی ماژور که به طور منظم تحت انتقال خون قرار گرفته بودند، انجام شد. ابتدا آزمایش غربالگری آنتی بادی های غیر منتظره بر روی سرم همه بیماران انجام شد و سپس تعیین هویت آنتی بادی بر روی نمونه های مثبت از لحاظ آنتی بادی انجام پذیرفت.

از مجموع 70 بیمار، در سرم 6 بیمار آلوآنتی بادی قابل شناسایی بود (6/8 درصد) که آنتی بادی Anti-K در 3 بیمار، Anti-D در یک مورد و Anti-E نیز در یک مورد مشاهده شد. در سرم یک بیمار نیز هم زمان Anti-E و Anti-D قابل شناسایی بود. 18 بیمار (7/25 درصد) تحت عمل طحال برداری قرار گرفته بودند. ارتباط معنی داری بین وجود آلوآنتی بادی و سن، جنس، وضعیت طحال، و زمان آغاز اولین دریافت کیسه خون مشاهده نشد.

با توجه به شناسایی آلوآنتی بادی های علیه سیستم های گروه خونی Kell و Rh در این مطالعه (6/8 درصد)، سازگاری بین آنتی ژن های سیستم های گروه خونی Kell و Rh در اهداکننده و گیرندگان، می تواند یکی از راه کارهای مفید در جلوگیری از ایمیون شدن گیرندگان خون و تولید آنتی بادی های غیرمنتظره علیه گلبول های قرمز اهداکنندگان گردد.