بررسی سطح تمکین بیماران دیابتی مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان افضلی پور کرمان از دستورات دارویی

سطح تمکین پایین بیماران مبتلا به دیابت یکی از بزرگ ترین چالش های موفقیت در درمان آن ها است. هدف این مطالعه بررسی سطح تمکین از دستورات دارویی پزشک و عوامل موثر بر آن در بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان افضلی پور کرمان بود.
در یک مطالعه مقطعی، 354 بیمار از 3000 بیمار مراجعه کننده به کلینیک غدد که دارای پرونده بودند، به طور تصادفی در سال 1389 انتخاب شدند. اطلاعات شامل مشخصات دموگرافیک بیماران، متغیرهای وابسته به بیماری و درمان دیابت جمع آوری شد. همچنین آزمایش قند خون ناشتا و HbA1c برای بیماران انجام شد.
نتا یج: 6/74 درصد بیماران تمکین خوب (بالای 90 درصد) از رژیم دارویی داشتند. پیروی از درمان در افراد با تحصیلات بالاتر و افرادی که با فاصله زمانی بیشتر از 3 ماه به پزشک مراجعه می کردند، به طور معنی داری بهتر از سایرین بود (05/0 > P). میانگین قند خون ناشتا و HbA1c به ترتیب در گروه با تمکین خوب 2/54 ± 143 و 3/1 ± 4/7 و در گروه با تمکین بد 2/72 ± 8/172 و 7/1 ± 1/8 به دست آمد که اختلاف هر دو معنی دار بودند.
این مطالعه نشان می دهد که بیماران با سطح تحصیلات بالاتر تمکین بیشتری دارند. از این رو، بیماران با سطح تحصیلات پایین از این نظر بیشتر در معرض خطر هستند و قند خونشان به خوبی افراد با سطح تحصیلات بالاتر کنترل نمی شود و نیاز به حمایت و پایش بیشتری دارند. همچنین لازم است مطالعات بیشتری در زمینه دیگر علل مرتبط با سطح تمکین از دستورات دارویی در بیماران مبتلا به دیابت انجام گردد.