رابطه سبک زندگی و دین داری از دیدگاه ابن خلدون

مفهوم سبک زندگی، به نسبت رویکردهایی که بدان پرداخته می شود، تعاریف متفاوتی دارد. سبک های زندگی مجموعه ای از طرز تلقی ها، الگوها، ارزش ها، شیوه های رفتار، سلیقه ها، نوع مصرف، و وسایل زندگی است که غالبا اقدامی جمعی است و شماری از افراد در یک نوع سبک زندگی، اشتراک هایی پیدا می کنند و این اشتراک ها به صورت نمادین در جامعه مطرح و موجب هویت بخشی به شخص و گروه های اجتماعی می شود. امروزه سبک زندگی عاملی تاثیرگذار در تمامی جنبه های زندگی دانسته می شود که در این مقاله با روش تحلیل متن به بررسی تاثیر سبک زندگی بر نظام ارزشی افراد و جامعه با محوریت دین از دیدگاه ابن خلدون در مقدمه اش پرداختیم. به نظر ابن خلدون، محیط جغرافیایی و شیوه معاش موجب شکل گیری دو سنخ بادیه نشین و شهر نشین با سبک های زندگی متفاوت در جامعه می شود. در نوع سبک زندگی و نیازهای سنخ بادیه نشین شرایطی به وجود می آید که شهرنشینی گسترش پیدا می کند و سبک زندگی خاص خودش را به وجود می آورد. این سبک زندگی با بسیاری از عرصه های حیات جمعی در ارتباط قرار گرفته است و موجب تغییر در دین داری با سه بعد اعتقادی، اخلاقی، و مناسکی می شود.