تحلیل شخصیت پردازی در منظومه سلامان و ابسال جامی

«شخصیت پردازی» از جمله مواردی است که در ساختار منظومه «سلامان و ابسال جامی» در خور توجه و تامل است. «جامی» در سلامان و ابسال بر اساس روایت «حنین بن اسحاق» پاره ای از انواع شخصیت را برگزیده و گفتار و کردار و پندارشان را به گونه ای که خود خواسته، به چالش کشیده است. «سلامان» شخصیت اصلی داستان و «ابسال» و «شاه» و «حکیم»، به عنوان شخصیت های فرعی، ساختار روایت را شکل می دهند و ویژگی های انسانی، اخلاقی، اجتماعی، الهی، قهرمانی و دیگر اوصاف خود را به صورت بارزی به نمایش می گذارند و خصلت های روانی و فکری منحصربه فرد خود را در برابر حوادث بروز می دهند.
در این مقاله بر آنیم تا جوانب مختلف «شخصیت پردازی» را در منظومه «سلامان و ابسال جامی» را تحلیل و تفسیر کنیم. بدین ترتیب که از یک سو با تجزیه و تحلیل هر یک از شخصیت های روایت «جامی» به طور عمده، نوع، وظیفه و سرانجام آن ها را به تصویر می کشیم و از سویی دیگر رابطه دیگر عناصر داستان از جمله: گفتگو، کنش، زمان، مکان، صحنه و... را در ارتباط با شخصیت ها نمایان می سازیم.