بررسی دیدگاه های مختلف تفسیری درباره تعلیم اسماء به آدم (ع) و مقایسه آن با عهد عتیق

بنابر منابع دین از ویژگی های روحی که خداوند به آدم (ع) اولین انسان و پدر انسان ها عطا فرمود، تعلیم اسماء بود که با مقام دیگر او یعنی خلافت ارتباط داشت: چون خداوند اسماء را بر فرشتگان عرضه کرد و آن ها از فراگیری آن درماندند،آن اسماء را به آدم (ع) تعلیم داد و بدین سان او به مقام معلم فرشتگان دست یافت. در موضوع ماهیت اسماء در تفاسیر گذشته سه نظریه کلی: لفظی بودن، مفهومی بودن، و از نوع حقیقت خارجی بودن، ارائه شده است. در این مقاله با بررسی شواهد موجود این نتیجه به دست می آید که نظریه سوم یعنی حقایق عینی هماهنگ با آیات دیگر و قابل جمع با روایات است. رابطه تعلیم اسماء در قرآن با موضوع «نام گذاری» در سفر آفرینش و اختلافات آن یکی از اهداف این مقاله است که نتیجه آن تمایز دیدگاه قرآنی از سفر پیدایش از حیث موضوع و روش و هدف است.