بینامتنیت و نقیضه پردازی در شعر شفیعی کدکنی (م.سرشک)

در شعر و ادبیات همیشه شاعران و نویسندگانی بوده اند که اندیشه و کلامشان متاثر از متون گذشته بوده است. این رابطه، یکی از شاخه های بینامتنیت شمرده می شود و در میان روابط بینامتنی که یک اثر ادبی می تواند با آثار پیش از خود داشته باشد، نقیضه سازی جایگاه ویژه ای دارد. این تمهید موجد رابطه پیچیده تری میان متون گشته و شاعر به واسطه آن چیزی بیش از یک تقلید یا وابستگی صرف را به مخاطب ارائه می دهد. در ادبیات معاصر، شفیعی کدکنی از جمله شاعرانی است که به دلیل تسلط بر متون کلاسیک، توانسته با پل زدن میان شعر خود و ادب دیروز پایه های هنری و محتوایی آن را استوارتر ساخته و در عین حال در بسیاری موارد نگرش یا فرم آن ها را با دید انتقادی خویش به بوته نقد کشد که این ویژگی وی در مسیر شاعری به خلق نقیضه هایی ناب انجامیده است. نقیضه های شفیعی کدکنی چهره ای مبتکرانه به آثارش ارزانی داشته و شاعر را به جمع نقیضه پردازان متبحر پیوند می دهد. تعداد بی شماری از نقیضه های وی به حوزه معنایی تعلق داشته و موفق ترین آن ها نقیضه های اجتماعی - انتقادی معطوف به اسطوره ها است.