رویکردی فرمالیستی بر شعر «غراب» ضیاء موحد

فرمالیسم از جنبش های اثرگذار اوایل سده ی بیستم میلادی است که هم اکنون پس از یک قرن ارزش های نظری خود را حفظ کرده است و هم چنین در بررسی متون تازگی دارد. فرمالیسم حرکتی بود از محتواگرایی ادبیات روسیه به سمت فرم. از چهره های برجسته ی فرمالیسم می توان به ویکتور شکلوفسکی، بوریس توماشفسکی، بوریس آیخنباوم، یوری تینیانوف، رومن یاکوبسن، موکاروفسکی و حتی باختین اشاره کرد. آنان از آغاز به صناعت و آشنایی زدایی آن گاه به نقیضه و کارکرد روی آوردند. شعر «غراب» از ضیاء موحد، اثری است که بسیاری از جنبه های فرمالیستی را در خود دارد: شعر او در فرم و محتوا دارای آشنایی زدایی و برجسته سازی و نیز طنز است. این مقاله به بررسی شعر «غراب» ضیاء موحد از جنبه های متفاوت فرمالیستی می پردازد.